โฮงฝรั่งสัมปทานป่าไม้

โฮงฝรั่งสัมปทานป่าไม้

ที่ตั้ง : ปากทางไปโรงเรียนแม่แจ่ม ม.12 ต.ช่างเคิ่ง อ.แม่แจ่ม

พิกัด : 18.499537, 98.368561

การเกิดขึ้นของโฮงฝรั่ง หรือโรงฝรั่ง ไม่มีข้อมูลชัดเจน มีแต่เรื่องเล่าของคนอายุ 75 – 90 ปีที่อาศัยอยู่ที่หมู่บ้านช่างเคิ่ง ซึ่งเป็นหมู่บ้านที่โฮงฝรั่งตั้งอยู่ แม่อุ๊ยดี ปิงกุล อายุ 90 ปีเล่าว่า โฮงฝรั่งเป็นที่อยู่ของฝรั่งที่มาทำไม้ มีขมุเป็นลูกน้องปลูกบ้านหลังเล็กๆอยู่ตามป่าไม้สักใกล้ๆกับโฮงฝรั่ง เขาเลี้ยงแพะมากมายในป่าและเลี้ยงช้างใกล้ป่าช้าทุ่งโป่ง  หมู่บ้านช่างเคิ่งสมัยนั้นมีบ้านอยู่ทางทิศตะวันตกตั้งแต่บ้านขุนชาญฯลงมา นอกนั้นเป็นป่าไม้ทั้งหมด  ชาวบ้านไม่กล้าไปทางโฮงฝรั่งเพราะกลัวช้าง กลัวแพะ กลัวฝรั่งและขมุ โรงครัวของฝรั่งอยู่ริมห้วยช่างเคิ่งเป็นโรงใหญ่ ลูกของแม่อุ๊ยดี เอาผัว (ได้สามี) ขมุทั้ง 3 คน มีแม่หงอก แม่หมู และแม่จั๋น เพราะบ้านเขาอยู่ใกล้โรงครัวขมุ เขาไม่กลัวขมุ นอกนั้นคนบ้านเรากลัวขมุหมด

พ่อหลาน ฟองตา อายุ 81 ปี เล่าว่า“เกิดมาก็เห็นโฮงฝรั่งกว้างมากเป็นเหลี่ยมๆ ไม่เหมือนบ้านของชาวบ้าน เป็นบ้านชั้นเดียวใต้ถุนสูง พ่อหลานไปวิ่งเล่นเมื่อไม่มีฝรั่งอยู่ ฝรั่งจะมาเป็นครั้งคราวเท่านั้น นอกนั้นขมุจะอยู่ ขมุมีมากมายหลายคน คนเมืองบ้านเราไม่ไปเป็นลูกจ้างฝรั่ง โฮงฝรั่งมีที่บ้านสบวาก และที่บ้านนาฮ่อง  เพราะเขาไปตัดไม้สักทางนั้น ตัดไม้ในห้วยเอาช้างไปชักลากลงมาที่แม่น้ำแจ่ม แล้วล่องไม้ซุงมาตามแม่น้ำแม่แจ่ม ฝรั่งแป๋งขัวโต๋งเต๋งที่บ้านแม่นาจร (ฝรั่งสร้างสะพานแขวน)เอาลวดสลิงมาจากเมืองจอมทองใช้คนหาบถึง 20 คน”

พ่อใจ – แม่ชีเรือนมูล แจ่มแจ้ง อายุ 87,85 ปีเล่าว่าเมื่อฝรั่งออกไปแล้วเหลือแต่เรือนร้าง ครูเคลื่อน รังสิยานนท์ ไปเปิดสอนคนที่จบ ป.4 ซึ่งมีพ่อใจ แม่เรือนมูลและเพื่อนๆอีกสิบกว่าคนเรียน ม.1 เรียนอยู่ชั้นบนเพราะปูไม้สักอย่างดี “มีเติ๋นกว้าง มีจานกว้างอยู่ทิศตะวันออกอยู่ในร่ม มีข่มนั่งยาวสุดเติ๋น มีห้องนอนห้องเดียว” เรือนเป็นหกเหลี่ยมหรือแปดเหลี่ยมจำไม่ได้ จำได้แต่ความงามของเรือนฝรั่ง การเรียนชั้น ม.1 เรียนได้เทอมเดียวเพราะครูเคลื่อนมีวุฒิไม่ถึงสอนชั้นมัธยมฯ หลังจากนั้นพ่อใจได้รับทุนให้ไปเรียนต่อที่วิทยาลัยครูเชียงใหม่พร้อมเพื่อนๆอีก 4 คน เรียนปีพ.ศ.2485 – 2486 แต่เกิดสงครามโลกเลยต้องยุติไป สมัยก่อนเรียกว่า ม.1 ป. คือ ม.1 ประชาบาล ไม่มีใครจำได้ว่าโฮงฝรั่งถูกรื้อไปเมื่อใด เนื่องจากมีคนตายแถวๆนั้นมากมาย ชาวบ้านเชื่อว่าผีดุ จึงไม่มีใครเข้าใกล้ ปล่อยให้เป็นที่รกร้างไม่มีใครสนใจ  จนกระทั่งพ่อคำ ศศิฉาย คนพิจิตร อพยพมาได้ภรรยาที่เมืองแม่แจ่ม (แม่อุ๊ยเกี๋ยง) ได้ไปแผ้วถางเอาเป็นที่อยู่อาศัย  ต่อมาเมื่อสิ้นบุญพ่อคำ ลูกๆได้ขายให้คนแม่แจ่มปัจจุบันเป็นของนางประเทือง ดาวศรีร้านบุญตันพาณิชย์ ที่ดินตั้งอยู่ที่ปากทางไปโรงเรียนแม่แจ่ม

เพิ่มข้อมูลโดย : admin
แก้ไขเมื่อ : 08 ธ.ค. 2563 16:14